In dit experiment in het groen zijn bewoners meer dan buren, maar hier wonen is niet vrijblijvend

In dit experiment in het groen zijn bewoners meer dan buren

Rosmalen – woensdag 11 juni 2025

Nu de woningnood hoog blijft, zoeken steeds meer mensen naar nieuwe vormen van samenleven. In Rosmalen wonen sociale huurders sinds twee jaar in een bijzondere woongemeenschap in het groen, met een heuse gemeenschapsbouwer. Inzet is niet verplicht, maar wel een groot pluspunt. Werkt dat?

Geen plek voor schuttingen

Wie op Stek wil wonen, moet meer zijn dan een toevallige buur. Hier draait het om bewuste betrokkenheid.

“Het idee is dat niet ieder huis afgebakend is met een eigen schutting, zodat je elkaar gemakkelijk kunt ontmoeten. In deze tijd is er behoefte aan verbinding,”
zegt Janine van Heertum van woningcorporatie Zayaz.

Op Stek is het ‘touwtje uit de brievenbus’ – ooit symbool van verbondenheid volgens schrijver Jan Terlouw – nog springlevend.
Bewoonster Peggy (71):

“Ik woon hier pas een jaar, maar het lijkt veel langer. Ik ken al zoveel mensen. En dan het groen, het buiten zijn, het koffiedrinken aan de picknicktafel, het spontaan samen eten of borrelen.”

Houten huizen in het groen

Woningcorporaties Zayaz en Joost realiseren op Stek in totaal 200 houten woningen met sociale huurprijzen, verdeeld over twaalf woonerven. De wijk is grotendeels tijdelijk; de huizen kunnen verplaatst worden. Alleen de tachtig woningen van de derde fase – die eind 2025 worden opgeleverd – blijven zeker staan.
Elk erf is opgebouwd rond een groen erfhart om ontmoeting te stimuleren.

Samenleven vraagt inzet

De praktijk blijkt soms weerbarstig.

“Hoewel bewoners wisten waar ze voor tekenden, is het een uitdaging om iedereen actief te betrekken,”
zegt Van Heertum. “Mensen vinden het soms lastig om de eerste stap te zetten.”

Daarom werd gemeenschapsbouwer Willeke van der Doelen aangesteld.

“Meestal loop ik gewoon wat rond,” vertelt Willeke. “Dan stellen mensen vragen aan mij of ze merken iets op. Ik voer ook een-op-eengesprekken en vraag wat mensen nodig hebben om mee te doen.”

Inzet is niet verplicht, maar bewoners worden wél aangemoedigd om mee te doen.

“Mensen zitten in verschillende levensfases. Maar door de vraag te stellen, zie je dat ze vaak meer kunnen dan ze denken.”

Persoonlijke benadering werkt

Soms lijkt iemand zich terug te trekken, maar schijn bedriegt.

“Het kan zijn dat iemand de taal niet spreekt, of moeite heeft om zich in een groep uit te spreken,”
legt Willeke uit.
“Toen we laatst spraken over de inrichting van het erfhart, vroeg ik een stille bewoonster om een foto te zoeken. Ze kwam met een beeld dat perfect samenvatte wat de groep net besproken had.”

Vrijwillige buurtverbinders

Op Stek zetten bewoners zich ook vrijwillig in als buurtverbinder. Zo ook Annemiek (62), die vier maanden geleden een studio betrok.

“Ik moest wel ontspullen, ik kwam van een grote twee-onder-een-kapwoning,”
vertelt ze.
“In het begin ging ik te snel. Ik wilde meteen aan de slag op de buurtakker. Maar niet iedereen gaat even snel mee. Nu laat ik het meer los.”

Ze merkt dat vooral de jonge alleenstaande moeders erg actief zijn.

“Logisch, ze hebben veel aan elkaar en passen op elkaars kinderen.”

Voor gezinnen is het dan ook een ideale plek:

“Kinderen zijn hier altijd kwijt. Dan staat er weer in de buurtapp: ‘Weet iemand waar mijn Pippi uithangt?’”

Leermomenten in de praktijk

Uitdagingen zijn er ook. De houten huizen staan dicht op elkaar, wat soms tot overlast leidt.

“Als iemand rookt, trekt dat zo bij iemand anders het huis in,”
zegt Peggy.
“Dat is soms lastig om aan te kaarten.”

Dan komt Willeke in beeld.

“Als je elkaar kent, ben je sneller bereid om dingen bespreekbaar te maken,”
zegt ze.

Peggy vult aan:

“Iedereen heeft een verhaal. Door te luisteren kom je daarachter. Mensen doen niet altijd mee omdat ze niet willen, maar omdat ze het niet gewend zijn. Met een rustige vraag bereik je meer dan met boosheid.”

Samen groeien

Stek is daarmee meer dan een woonplek – het is een lerende gemeenschap.

“Je leert veel als je openstaat voor persoonlijke groei,”
zegt Peggy.

In het groen van Rosmalen ontstaan zo kleine netwerken van vertrouwen, met grote impact op hoe we in de toekomst samen kunnen wonen.